Więcej POKORY!

Takie właśnie słowa skierowałam do siebie samej! "Dziewczyno, więcej pokory. Spróbuj w końcu walczyć z tą wewnętrzną pychą."

Ile sprzeczności w jednej osobie?! Spójrzmy na mnie, z jednej strony, mam problem z akceptacją samej siebie, chodzi mi tu o wydarzenia z przeszłości, które w jakiś sposób wciąż powracają sprawiając, że czuję się często, jak krótko mówiąc "gówno", co wiąże się z tym, że zaprzeczam samemu Bogu, bo przecież On stworzył nas na Swój wizerunek. Dla Niego przecież jestem arcydziełem. "Jesteśmy bowiem dziełem Bożym" Efezjan, 2:10. Ale szatan potrafi tak nam zamieszać w głowie, że choć wydaje się nam, że jesteśmy do niczego, z drugiej strony czujemy, że jesteśmy w czymś niesamowici. Tak samo ja odebrałam dawno napisany post mojej przyjaciółki, albo raczej pewnej jej znajomej, która umieściła jej post z nagraniem i zaprosiła wszystkich do odwiedzenia miejsca, gdzie moja przyjaciółka śpiewa. Nieważne, że to było nasze wspólne nagranie, nagrane u mnie, wstawione na moje konto youtube. Nieważne, że to ją wszyscy chwalili, a o mnie nie wspomniał nikt, dopóki i ja sama nie pochwaliłam jej. Teraz jest już to nieważne. A dlaczego? Dlatego, że w momencie, gdy przeczytałam tego posta i komentarze poczułam się "ej no ku**a, przecież ja też coś znaczę? Helloł czy ja nie istnieję?" Ale za chwilę ugryzłam się w język i zapytałam samą siebie, czy ja przypadkiem kiedyś nie stwierdziłam, że wolę otrzymać "laury" w tym drugim, ważniejszym życiu, od samego Boga? Faktycznie, kiedyś tak stwierdziłam, więc przeprosiłam za swoje słowa Pana Boga i powiedziałam sobie, że muszę walczyć ze swoją pychą. No troszeczkę więcej pokory dziewczynko.

A tutaj maleńki fragment z Księgi Mądrości otworzony przed sekundą, dla tych, co mi kiedyś "przeszkadzali".
"Wtedy stanie sprawiedliwy z ufnością wielką w obliczu tych, co go uciskali i okazywali pogardę trudom jego.(...) Będą mówić między sobą, pokutę czyniąc, i w ucisku ducha wzdychać będą i wołać: Oto ten, który był dla nas pośmiewiskiem i którego mieliśmy za wzgardzonego, my, niemądrzy! Uznaliśmy za szaleństwo jego życie i za pozbawiony czci koniec jego." Ks. Mądrości, 5:1-4

Pokora. Amen